در مركز تحقیقات ارولوژی دانشگاه علوم پزشكی تهران انجام شد؛
ساخت مثانه مصنوعی در فاز حیوانی بعلاوه فیلم
رییس مرکز تحقیقات ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران از موفقیت پژوهشگران این مرکز در فاز حیوانی ساخت مثانه مصنوعی آگاهی داد و اظهار داشت: این برای اولین بار در دنیا است که به کمک مهندسی بافت، مثانه تولید شده است.
دکتر سید کاظم آقامیر در گفت و گو با ایسنا، با اعلام این خبر اظهار داشت: تولید بافت در دنیای امروز یکی از مرزهای دانش است که در دنیا بسیار اهمیت دارد و الان این طرح با همکاری پژوهشگران علوم پایه و بالینی با موفقیت در حال انجام می باشد.
وی اظهار داشت: تولید بافت مثانه، یکی از بزرگترین موفقیت های مهندسی بازساختی است که دانش ما، در بهترین شرایط بومی شده است. در مهندسی بازساختی مثانه، باید بافتی را بسازیم که سلول بتواند روی آن رشد کند. این بافت باید کشش و مقاومت مناسب را داشته باشد و بدن موجود زنده ای که میزبان این بافت می شود شاید آنرا پس بزند. این بافت باید به شکلی باشد که انسان یا حیوانی که آنرا در بدن خود دارد، بتواند به آسانی ادرار کند.
وی با اشاره به اینکه این بافت اولین بار دو سال پیش، توسط پژوهشگران مرکز تحقیقات ارولوژی ساخته شد، اظهار داشت: این بافت در آن زمان در خارج از بدن طراحی و تولید شده بود و تغییراتی روی آن داده شد و از حدود دو ماه پیش، بعد از ترمیم و تغییراتی که بر روی بافت طراحی شده، اعمال شد، بر روی خرگوش مورد استفاده قرار گرفت.
رییس مرکز تحقیقات ارولوژی درباره ی کاربرد بافت تولید شده اظهار داشت: افرادی که مثانه های کوچکی دارند، به بافتی نیازمندند که مثانه را بزرگ کند. همین طور افرادی که به سبب تروما یا تومور باید قسمتی از مثانه شان توسط جراح برداشته شود، می توانند از این بافت استفاده کنند.
به قول آقامیر، این بافت برای اولین بار دردنیا با موادی که تا بحال ساخته نشده، طراحی شده است.
وی افزود: تا حالا بافت های مختلفی برای مثانه تولید شده ولی این بافت تلفیقی از سیستم های مکانیکال و بیولوژیکی است. ما با بهره گیری از عصاره ی پرده ی آمنیوتیک مشکل را حل کردیم و سلول روی بافت می نشیند. پژوهشگران مرکز تحقیقات ارولوژی از ساختار نانو الیاف برای این بافت استفاده کردند. این الیاف ۱۰ به توان منفی ۹ برابر کوچک شده است. طبیعتا جنس این الیاف باید به شکلی که بدن واکنش نشان ندهد، باشد. خاصیت دیگری که باید داشته باشد این است که با تغییراتی که بر روی آن اعمال می شود، سلول بتواند روی آن قرار گیرد و نیز خاصیت کشسانی داشته باشد که تولید ژل آمنیوتیک بسیارارزشمند است که در دنیا نیز برای نخستین بار در ضمن این تحقیقات صورت گرفت و برای نخستین بار در دنیا از جفت، پرده ی آمنیوتیک را جدا کردیم و پس ازخشک کردن، آنرا تبدیل به مایع و در نهایت به ژل تبدیل کردیم.
آقامیر اظهار نمود: نهایتا مشاهده کردیم که سلول ها کاملا در این فضا رشد می کنند. در حقیقت، طی این پروسه یک ارگانوئید تولید شد. این بافت، تلفیقی از نانوالیاف و پروتئین های مایع آمونیوتیک است و توانایی حفظ سلول بر روی خود و مقاومت دربرابر خاصیت کشسانی وخاصیت حلالیت ادرار است. بعد از تست های حساسیتی قسمتی از مثانه ی خرگوش را برداشتیم و این بافت را بصورت یک وصله روی مثانه گذاشتیم.
این متخصص ارولوژی با اشاره به اینکه «پس از یک هفته، این خرگوش، بدون اینکه به آن سوند وصل شود، آغاز به ادرار کرد» اضافه کرد: بررسی شاخصهای مختلف در این حیوان بیان کننده این بود که به هیچ وجه بافت تهیه شده، پس زده نشده است. خرگوش نه گرفتار تب و لرز شد و نه عفونتی در آن دیده شد.
رییس مرکز تحقیقات ارولوژی اشاره کرد: بعد از اینکه این بافت، چندین بار در فازهای مختلف حیوانی بررسی شود، با دریافت کد اخلاق از طرف دانشگاه، می تواند بر روی افرادی که دارای مثانه ی کوچکی هستند، جایگزین استفاده از روده برای بزرگ کردن مثانه شود. فاز یک، دو و سه کارآزمایی بالینی این مثانه باید طی شود و سپس این مثانه بعنوان یک ساختار مهندسی شده قابل استفاده به دنیا ارائه شود.
وی در پاسخ به پرسشی درباره ی انتشار مقاله ی ساخت این بافت اظهار داشت: ما هنوز مقاله ی این طرح را منتشر نکردیم. جزییات پیچیده ای که ساخت این بافت دارد، انتشار مقاله ی آنرا به صلاح نمی دانستیم در مجموع بهتر دانستیم ابتدا به تولید برسیم و با توجه به این که این مرکز تولید محور حرکت می کند در آینده مقالات زیادی را دراین رابطه که هدف اصلی ما هم نیست، منتشر خواهدنمود.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4
این مطلب لیمو بلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در لیموبلاگ
نظرات بینندگان لیموبلاگ در مورد این مطلب