در مجله مهر بخوانید؛
مخترعی که می خواهد با پسماند ویلا بسازد
سیروس ارسطونژاد مخترع پیشکوست و اسم و سن داری است. وی در این گفت و گو درباره اختراعاتی اظهار داشت که آنها را ثبت کرده اما به آنها توجه نشده است. مثل منجمد کردن نفت و تولید مصالح ساختمانی از پسماند.
در گفت و گو مجله مهر با خانم فرانه بهاور مدیر «پویش ملی و مردمی نه به ته سیگار» بود که با سیروس ارسطونژاد آشنا شدیم؛ محقق و مخترعی که علاقه وافری به شیمی دارد و در لابراتوار شخصی خودش اختراعات زیادی به ثبت رسانده. بنابراین بهانه این گفت و گو جاسیگاری است که ارسطونژاد تولید کرده، اما درباره سایر اختراعات او هم صحبت کردیم؛ از تولید مصالح ساختمانی با پسماند شهری تا خشک کردن نفت! که خود او اعتقاد دارد می تواند واحد جهانی نفت را در آینده از بشکه به «کیسه» تغییر دهد.
اختراع و تولید زیرسیگاری ضدآب و ضدآتش عمومی
ارسطونژاد درباره علت ورودش به تولید زیرسیگاری محیط زیستی می گوید: چندی پیش خانم بهاور مدیر پویش «نه به ته سیگار» من را با پسماندی به نام فیلتر آشنا کردند. از آنجاییکه من ۱۷ سال درحال تحقیق روی پسماندهای کشور هستم، به فیلتر سیگار حساس شدم و روی آن دو سال تحقیق و پژوهش کردم. در نهایت امروز که در خدمتتان هستم با استفاده از همان فیلترهای سیگار موفق به تولید زیرسیگاری عمومی شدم که قابلیت نصب در پارک ها و معابر شهری را دارد. یعنی زیرسیگاری ساختم که از فیلتر سیگار ساخته شده است. این زیرسیگاری خصوصیت هایی مثل ضدآب بودن و ضدآتش بودن را داراست، به صورت کپسولی طراحی شده و ظرفیت ۷۵۰۰ عدد فیلتر در آنجا می گیرد. به جای این که این فیلترها بروند و با دیگر زباله ها مخلوط شوند و زمین را سمی کنند، باردیگر می توانند به چرخه تولید برگردند و این دفعه به سه تا زیرسیگاری تبدیل شوند. اگر شهرداری های ایران همکاری کنند و استفاده از این زیرسیگاری ها را توسعه بدهند، ما می توانیم معضل و مشکل فیلترهای سیگار در شهر و جنگل و پارک ها را حل نماییم. یعنی می توانیم فیلترهای سیگار که پس از زباله های اتمی سمی ترین و خطرناک ترین زباله های کشور است را ساماندهی نماییم.
شرکت دخانیات تنها شرکتی است که با مجوز سرطان می فروشد!
این مخترع با اشاره به اینکه «شرکت دخانیات تنها شرکتی است که با مجوز سرطان می فروشد، در نتیجه باید در کاهش صدمه های سیگار هم مشارکت داشته باشد» ادامه می دهد: با شرکت دخانیات ایران صحبت هایی کرده ایم تا اسپانسر این پویش خود شرکت دخانیات ایران باشد. حالا که شرکت دخانیات سیگارهایش را به مردم می فروشد، باید خودش هم فیلترهایش را دریافت و ساماندهی کند و نگذارد این زباله سمی و خطرناک در سطح کشور پخش، آب های زیرزمینی را آلوده و تمام مواد غذایی را سمی کند.
فیلتر سیگار تمام زباله ها را آلوده و سمی می کند
از او درباره ساز و کار این زیرسیگاری می پرسم و این که این زیرسیگاری چه فرقی با یک سطل آشغال آهنی دارد؟ پاسخ می دهد: یک زیرسیگاری و جاسیگاری و سطل آشغالی که در پارک نصب است را تصور کنید. فردی که سیگار را خاموش می کند، اگر فیلترش را توی سطح پارک نیندازد، داخل آن سطل آشغال می اندازد. خب آن سطل آشغال پس از اینکه تخلیه می شود کجا می رود؟ وارد یک سیکل معیوب می شود. یعنی قاطی دیگر زباله ها می شود؛ زباله هایی که بعداً از آنها کمپوست و کود درست می شود. این کار بسیار سمی و خطرناک می باشد، حتی خطرناک تر از زباله های عفونی بیمارستان ها. نخستین کاری که این زیرسیگاری می کند تفکیک فیلتر سیگار از دیگر زباله ها است. همینطور باید بگویم آهن مقبولیت پیدا می کند برای برادران معتاد تا آنها را بفروشند. همین الآن هم دارند این کار را می کنند. سطل های زباله آهنی به علت قیمتی که پیدا کرده اند یکی بعد از دیگری مفقود می شوند. جرم شان هم این است که فلز هستند. ولی یکی از خصوصیت های این اختراع این است که دیگر دزدیده نمی گردد.
در آلمان انداختن سیگار مجازات دارد
ارسطونژاد با انتقاد از سیگاری های کشورمان که همه جا را زیرسیگاری می بینند، درباره مزایای زیرسیگاری تولیدی اش بیان می کند: متأسفانه دستان افراد سیگاری لق است. آنها فیلتر را هرجایی که بخواهند می اندازند. این زیرسیگاری که به رنگ سیگار هم هست آدم را تشویق می کند که سیگارش را در آن بیندازد نه روی زمین و جنگل و غیره. فرهنگ سازی می کند. می گوید اینجا جای من است! هیچکس به ما نگفته است فیلتر سیگار روی زمین ممنوع می باشد. ما مردمان بدی نیستیم، فقط بلد نیستیم. ما قوم بسیار خوبی هستیم اما به علت آموزش ندیدن و ضعف فرهنگی، دست هایمان لق است. الآن شما در آلمان یک دانه فیلتر سیگار روی زمین بینداز تا ببینی با شما چکار می کنند. انگار که جنایت کرده ای! ریختن آشغال روی زمین مجازات بسیار شدیدی دارد. دستگیرت می کنند، دستبندت می زنند و انگار که دزد گرفته اند. در ایران یک دزد را چطور دستگیر می کنند؟ با کسی که در آلمان روی زمین آشغال انداخته برخورد می کنند.
«منجمد کردن نفت»، اختراعی که هنوز اهمیتش درک نشده
ارسطونژاد درباره علاقه اش به شیمی و اختراع محصولات جدید می گوید: من ذاتاً مخترع هستم. تا آنجایی که فکر می کنم از دوران کودکی و نوجوانی و از وقتی خودم را شناختم در این قضیه ورود پیدا کرده ام. در واقع علاقه ام به شیمی و اختراع در ارتباط با زمان و ایام خاصی نمی گردد. تا امروز هم سی و دو تا اختراع داشته ام ولی اگر بخواهم از شاه بیت این اختراع ها بگویم به «منجمد کردن نفت چاه» اشاره می کنم که پیش از این کسی به چنین موفقیتی نرسیده است. من قادر شده ام نفت مایع را به صورت جامد درآورم، یعنی مثل پَرَک یا گرانول.
اختراعات را در لابراتوار شخصی خودم انجام می دهم
ارسطونژاد با انتقاد از بی توجهی به مخترعین ادامه می دهد: متأسفانه از مخترع پشتیبانی نمی گردد. مخترع بیشتر درگیر بروکراسی است. این پارک های علم و فناوری هم هنوز اول راه هستند. یک مخترع از صفر تا صد باید حمایت شود که نمی گردد. اگر هم من به این نقطه رسیدم بیشتر با همت عالی خودم بوده است. خیلی چیزها را نخریدم، خیلی چیزها را نپوشیدم، خیلی جاها نرفتم، اما نفت را سفت کردم. از زمان دانشجویی تا همین الآن که حدود چهار پنج دهه است، هنوز از علاقه من به شیمی کم نشده است. من فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف در رشته شیمی هستم. البته فارغ التحصیلی من در دوره پهلوی بود. اما علاقه به شیمی هنوز در من ادامه دارد. من فکر می کنم این علاقه ژنتیکی است، چون اجداد من هم شیمیست بوده اند. البته من هم گاهی وقت ها خسته می شوم و گاهی وقت ها آزارم می بینم. وقتی که متعلق به پنجاه سال آینده هستی و امروز درک نمی شوی، طبیعی است که دردآور است. ولی شیمی من را به صورت خودکار جلو می برد. گاهی وقت ها دلم برای دوستانم تنگ می شود و دلم می خواهد به اجتماعات بروم، اما در همان حال می بینم که سر از لابراتوار درمی آورم. تمام این آزمایش ها و تحقیقات هم در بخش خصوصی صورت گرفته است. من آزمایشگاهی شخصی در کرج دارم که بیشتر وقتم را آنجا می گذرانم و کارهای اختراع و تولید را آنجا انجام می دهم.
تولید مصالح ساختمانی با پسماند شهری / احتیاج به سرمایه گذار داریم
دوست دارم بدانم با این سن و حال و با این روحیه، برای آینده چه اهدافی دارد. سیروس ارسطونژاد می گوید: در مدل و روش من شیرآبه حذف می شود. من موفق شده ام زباله های درهم را بدون تفکیک تبدیل به مصالح ساختمانی کنم. بدون تفکیک می دانید یعنی چی؟ می دانید تفکیک چقدر نیرو و زمان لازم دارد؟ هفتصد هشتصد نفر باید کنار معابر زباله ها را جداسازی کنند. در فرآیند من هیچ نیازی به تفکیک نیست. بلکه اینها همه آسیاب می شود و به هر چیزی که می خواهیم تبدیل می شود. خود من الآن درحال ساختن یک ویلای ۲۵۰ متری با زباله های درهم هستم. صد و بیست متر جلو رفته ام ولی به علت نبودن ۲۰ میلیارد تومان نتوانستم آن دستگاههای لازم را بخرم. متأسفانه اسپانسرهایی که جلو می آیند هم می خواهند برای من خدایی کنند یا اربابی کنند یا دانش من را سرقت نمایند و ببرند. طرف سرمایه گذاری می نماید، لحاف دوشک ش را هم برمی دارد و شب جلوی خانه ات می خوابد! من را مراقبت بکن، کنترل نکن. چون کنترل حال مخترع را خراب می کند. مخترع یکسری نیازهای اولیه دارد که مهم ترین آن احساس آرامش و امنیت است. امیدوارم با حمایت سرمایه گذاران بتوانیم بیشتر به کشور کمک نماییم. من از کسانی که دارند ساختمان و پاساژ و … می سازند، تقاضا دارم به جای سرمایه گذاری در صنعت ساختمان، روی صنعت پسماند سرمایه گذاری کنند. اگر چنین اتفاقی بیفتد هم به سود سرشاری رسیده اند، هم به ایران خدمت کرده اند و هم خیر دنیوی و اخروی دارد. آپارتمان سازی قادر نیست این مقدار سود را بدهد.
منبع: لیمو بلاگ
این مطلب لیمو بلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در لیموبلاگ
نظرات بینندگان لیموبلاگ در مورد این مطلب